Al een tijdje geleden hebben ze een teefjeshond naar ons huis gebracht om met onze hond, Draco, te paren. Helaas was ze de hele tijd Draco aan het bijten als hij haar wou beklimmen en er is een man moeten komen om onze hond te masturberen zodat hij zich niet zo zou doen. Een job is een job!
Mijn opa was de 6de februari jarig en we hebben dan een feest gehouden, wel helaas zonder hem omdat hij niet tegen lawaai kan. Daar hebben we dan een soort précarnaval gehouden. Bijna de hele maand februari hebben ze eigenlijk met water gespeeld in het stad. als ge in het centrum aan het wandelen waart, was de kans groot dat ze een waterballon of meerderen op u gooiden of dat ze met waterpistolen op u afkwamen. Dus wat houdt een précarnaval in het huis in. Gewoon iedereen nat maken en met schuim bespuiten en drinken.
In Oruro, een stad in Bolivië, is naartschijnt het carnaval met het hoogste cultuurgehalte. Helaas ben ik niet mogen gaan van mijn ouders omdat het ook het carnaval met het hoogste criminaliteitsgehalte zou zijn. Het hoogste geboortecijfer in Bolivië zou naartschijnt 9 maand na carnaval zijn omdat iedereen zot drinkt en zijn bescherming vergeet of verkracht wordt. Maarja, ze overdrijven hier ook wel nogal, want mijn vriendinnen die wel naar Oruro zijn geweest, hebben daar helemaal niks van ondervonden.
Ik ben samen met de familie naar Santa Cruz getrokken, een stad waar het ongeveel altijd verschrikkelijk heet is. helaas waren wij er juist wanneer het aan het regenen was. Het bleef wel warm, maar zo een kleffe warmte dat je aan u kleren vastgezogen wordt. We hebben daar dan wat rondgepasseerd, in het zwembad gezeten, geshopt en niet zoveel meer. Na 3 dagen zijn we dan teruggekeerd, helaas door de warmte was onze auto kapotgegaan en hebben we zo´n 20uur gedaan over de reis terug naar het dierbare Cochabamba, ongeveel het dubbel wat het zou moeten zijn.
Dan was het al 14 februari, dag van de liefde, ik die dacht dat die romantische latinos er een verschrikkelijk drama zouden over maken, vergiste mij. Hoewel ik er moet bijzeggen dat ik het zelf ook vergeten was. Maar dus in België doen ze daar veel meer om, dan hier.
Ik heb hier dus ook een nichtje van 3 jaar en die hoorde mij eens praten via skype, en die probeerde mij dan na te doen. het klonk ongeveer als koewasie panku. Zo horen anderen blijkbaar het prachtige Vlaams.
Naartschijnt heeft ze al tegen haar mama gezegd, dat ze met mij mee naar België gaat gaan omdat ze toch al de taal kan.
De laatste tijd is het hier wel echt veel aan het regenen en lijkt het meer op een Belgisch herfstklimaat.
Maar door de regen is de zogezegde rivier Rocha in de stad, dat normaal gezien veel meer op een beek lijkt, nu wel een echte rivier. hoera.
de 17de februari was het dan Comadres, een dag om de vriendschap tussen vrouwen te vieren. En zogezegd als het regent die dag heeft dat dan de betekenis dat de Comadres, de meisjes/vrouwen, weners zijn. Wat ongeveer altijd is omdat het regenseizoen is.
Goed, wat moet je dan eigenlijk doen op die dag. Samen uitgaan met je vriendinnen en op elk feest betaal je een bepaald bedrag, ik bijvoorbeld heb ongeveer 10euro betaald als inkom. maar het was wel de hele dag open bar, waar natuurlijk van geprofiteerd moet worden. Omdat de vorige jaren het er naartschijnt wel over ging, was er wel veel meer controle. Als je echt zat was, pikte de politie u op. Ik heb wel een meisje gezien dat ze beademing en al aan het geven waren en enkelen die aan het vechten waren met de politie. Dus ik vraag me af hoe het de andere jaren was. De politie hier is wel niet zo slim, want ze lieten mij op een bepaald moment niet meer binnen wat ik ook zei. Maar ik ben dan 10 meter verder gestapt en over de struiken geklommen om binnen te geraken.
Ondertussen heb ik ook een restaurant gevonden met echt superlekker eten, en daar heb ik voor de eerste keer in mijn tijd hier in Bolivië scampi´s gegeten en zelfs 2 mosselen. Je mag zoveel eten als je wil en je betaalt alleen voor je bestek, zo´n 8euro. Maar ik vind dat eigenlijk verschrikkelijk duur, ik ben dus gewoon echt gierig geworden hier.
Vanaf de 21ste,denk ik, is dan de echte carnaval begonnen. Er wordt een band gehuurd, wel niet altijd, die in u tuin komt spelen en ondertussen speelt de familie met waterbalonnen of dansen ze. Dat heeft wel echt iets, de mensen worden hier zo gelukkiger wanneer het carnaval is. Het huis moet versierd worden en je moet suikerbolletjes eten voor geluk. Zo is dat dan 3dagen en daarna gaat iedereen terug werken of naar het school behalve de mensen van de markt. De cancha noemt dat, en ik ken daar naartschijnt maar een mini stukje van, hoewel ik daar al enkele kilometers gestapt heb.
Op de markt maken ze dan zo geluksvuurtjes met kruiden, vals geld, misschien een lamafoetus en veel meer.
Iedereen sluit zijn kraampjes en nodigt u uit om te eten of spuit u nat.
De zaterdag van die week dan is het de carnavalsstoet. In de voormiddag moeten alle prémilitairen, dat zijn alle jongens van 18jaar die verplicht een jaar in het leger zitten, zich verkleden en dansen door heel de stad. Wel echt plezant want die mag je dan ook natmaken en je mag alles roepen wat je wilt en het enige wat zij moeten doen is dansen en lachen om de prijs te winnen. Want als hun compagnie geen prijs wint, worden ze gestraft door hun sergant en hier worden er wel echt lijfstraffen gegeven.
Wanneer alle militairen zijn langsgekomen, beginnen in de late namiddag de echte dansen met hun kostuums.
Tinku, Caporales, Diablada,... alles komt langs en komen aan u tribune dansen. Dat was echt iets dat ik nog nooit van mijn leven gezien heb en ik heb me daar rot mee geamuseerd. Ook hier was er veel strengere controle dan andere jaren. Er was zelfs een verbod op alcohol tot 100 meter van de weg waar ze dansten. Maar er werd stiekem bier verkocht achteraan de tribunes en er waren zelfs taxi´s gestacioneerd waar je bier kon gaan kopen. De politie heeft wel mijn blikje bier afgepakt.
In de avond waren we dan naar huis aan het stappen en ik had de zak met alle spullen vast. En opeens viel die, ik dacht dat ik die gewoon lomp had laten vallen, Maar bleek dat de band om te dragen doorgesneden was. Gelukkig heb ik snel gereageerd met oprapen en hebben ze het niet kunnen stelen.
Daarna heeft het leven terug zijn gewone gangetje opgepakt en is er niet meer zoveel speciaals gebeurd.
