op reis in Bolivia

mijn laatste week school is nu bezig, het zijn nu wel niet echt lessen, we moeten oefenen voor onze diploma uitreiking wat dan gepaard gaat met volkslied van bolivia kennen en zelfs de school heeft blijkbaar een lijflied. begin december gaan we dan ons bal heben, wat ze hier ook wel heel serieus nemen. dat is zo een beetje zoals in amerika. ze hebben een enorme zaal gehuurd, ge gaat met heel u familie en u kleed moet lang tot op de grond zijn. veel mensen zijn dan ook nog eens bereid om zon 200 dollar of meer voor hun jurk te betalen, wel gek. dus normaal gezien moesten wij dan ook meedoen aan de examens, maar ik had het geluk dat we op reis zijn geweest. De 2de november zijn we vertrokken dat was dus allerheiligen. hier hebben ze dan het gebruik om een tafel vol met eten te dekken voor de dode.Want alle zielen komen die dag naar de aarde en delen dat eten met ons. om er zelf iets te mogen van eten, legt ge in u bordje wat je wil eten en bid ge enkele gebeden, alles hangt af van u hoeveelheid natuurlijk. Daarna smullen maar! Ze geloven hier dus wel echt enorm hard in geesten en hoewel ik dat niet doe, maken ze mij wel altijd bang met hun verhalen.  We zijn dus eerst naar La Paz, niet de officiële hoofdstad, maar eigenlijk wel omdat alle regeringsgebouwen daar zijn, geweest. Dat is dus echt een stad midden op een berghelling gezet. supermooi allemaal met altijd zicht op rotsen en besneeuwde bergen terwijl het daar toch nog redelijk warm is. De volgende dag zijn we meteen naar Copacabana doorgerezen, dat is dus een typisch touristenstadje en daar is dan ook het titicacameer. het hoogste meer ter wereld. Bolivia heeft dan misschien geen zee, maar da meer lijkt er wel echt op. We zijn er dan ook ingesprongen ma da was zo koud dat ge moeilijk kon ademen. We zijn daar dan 2 eilanden gaan bezichtigen, isla del sol, de legende is dat daar zogezegd de incabeschaving zou geboren zijn dat zij een tunnel onder het meer tot peru zouden aangelegd hebben en zo tot in Peru gekomen zouden zijn. de volgende dag zijn we dan ook een isla de la luna gegaan, maar daar heb ik niet naar de uitleg geluisterd dus daar kan ik niet zo veel over vertellen. We zijn dan teruggekeerd naar La Paz, supermottig allemaal omdat niemand zich had ingesmeerd omdat er niet zo veel zon was, maar met zon , wind en water is dat natuurlijk niet zo een slim idee. Ik ben enorm hard gaan pellen daarna. Het nachtleven in La Paz is wel een beetje feller, aangezien mijn feestjes af en toe eindigen tegen 10uur, maar dat is nog wel leuk want dan kan ik veel slapen. De volgende dag hebben we een oriëntatie van Afs gehad, weinig spannend dus de dag daarop zijn we naar een dorp gereisd. Salar de Yuni, daar was de helft van de bevolking buitenlanders. De eerste dag moesten we normaal gezien naar het Salar gaan, een enorme zoutvlakte omdat daar vroeger zee was en blijkbaar kunt ge dat zelf tot in de ruimte zien als ze niet hebben overdreven, wat ze hier wel eens doen. maar aangezien de Boliviaans efficiëntie onze jeeps niet had bijgetant konden we nier vertrekken. Dan hebben we maar een treinenkerkhof bezocht en gegeten..en gegeten. de volgende dag waren ze dan wel volgetankt, maar lieten de organisaties van het dorp ons niet vertrekken omdat we zogezegd met hen moesten meereiden. uiteindelijk zijn we dan toch kunnen vertrekken maar omdat we zoveel tijd verloren hebben, hebben we de gijzers die we normaal gezien gingen bezoeken bniet gedaan. Wat een pech. we hebben verschillende meren gezien met in de verte flamingos die dag.  De volgende dag hadden we wat meer geluk, zijn we naar een ander meer geweest en daar kwamen ze echt dicht bij.  Het enige nadeel is dat die echt ongelooflijk stinken, een stank te vergelijken met rotte eieren. En dan eindelijk, op weg naar de zoutvlakte. ik was dus aan het slapen en het volgende moment dat ik wakker werd zag ik gewoon alles puur wit van het zout, best wel impressionant. Die zoutlagen gaan van 5 centimeter tot 30 meter diep in het midden. We zijn dus tot een eiland gegaan vol met cactussen ik denkt tot wel 3 meter hoog. en blijkbaar hebben cactussen een bloem die slechts om de 100 jaar groeit en dan een week blijft, wel mooi hoor. Er zijn daar ook hotels van puur zout, dus tafels, bedden, stoelen... maar die waren al gesloten dus dat heb ik helemaal niet gezien. Tot zover mijn reis, daarna zijn we teruggekeerd naar het mooie en lieflijke Cochabamba. Eind.