otra forma de un buen momento boliviano

tegenwoordig ben ik naar de universiteit aan het gaan, wat wel redelijk rustig is aangezien er de hele tijd wegversperringen zijn voor een of andere politieke redenen en je er gewoonweg niet geraakt. Vorige week bijvoorbeeld was ik er juist wel geraakt maar moest ik terugkeren omdat ik mij echt ziek voelde en juist toen ik thuiskwam zag ik in het nieuws dat enkele minuten na dat ik het stadium gepasseerd was dat ze mensen zijn beginnen uit de taxi halen, beginnen vechten en dat de politie moest tussenkomen met gas.
De laatste tijd ben ik wel veel met de politie in "contact gekomen" zeg maar.
Een tijdje geleden zat ik achterop de brommer samen met Niko en waren ze controle aan het doen. dus ze laten ons natuurlijk stoppen en het probleem is dat Niko eigenlijk nog steeds geen rijbewijs heeft. We zeggen dus dat we dat nu juist die dag vergeten zijn. Helaas geloven ze het niet en willen ze de brommer in beslag nemen. Nu is het zo dat er in Bolivië altijd een zijweg is met de politie, dus we vragen hoeveel hij vraagt om ons gewoon door te laten. ma ik had alleen maar geldstukjes en dat wou hij natuurlijk niet. Dus ik vraag waar de dichtsbijzijnde automaat is om pakt 50 bolivianos af te halen, zo´n 5 a 6 euros. De politie heeft ons zelfs geëscorteerd naar de automaat en daarna hebben ze ons laten gaan. Zo toch een dikke 25 euro uitgespaard.
Het andere voorval met de politie was op paasdag, ik ben voor de eerste keer in mijn leven naar een echte voetbalmatch gaan kijken en zover mijn kennis reikt over voetbal denk ik wel dat er een groot verschil is.
Dus het begint allemaal vrij rustig, het gaat wel om een titelmatch dus de gemoederen zijn al wat gespannen.
Wilstermann tegen Universitario, die van Universitario waren wel van die mannen die bij het minste pijntje de hele tijd op de grond zitten de wenen zodat er een golfkarreke moest afkomen om hun op te lappen.
Het grappige was wel dat een van de hooligans van Wilsterman van die vuurwerkbommekes op het veld heeft gesmeten en 3 mannen van Universitario direct op de grond om te kermen voor hun leven.
En na een tijdje wordt het wel echt duidelijk dat de scheidsrechter omgekocht is of zeer zeer partijdig, want hij geeft voor niks een rode kaart aan Wilster en penalties aan Universitario. Het gevolg is dat iedereen zijn flesjes gooit op het veld en wanneer de scheidsrechter fluit voor het einde van de match de coach van wilster op hem afloopt om klop te geven en de hele ploeg volgt hem. Met 10 politiemannen hebben ze de scheidsrechter dan toch eindelijk veilig binnen gekregen. Ze zijn dan wel uit frustratie vuurtjes beginnen stoken op de tribunes en op het moment dat wij rustig weg aant gaan zijn roepen ze opeens, lopen! lopen! en dan hoor je zo een knal redelijk dicht bij u want de politie was weer met gasbommen aan het gooien en de hooligans met stenen. Wel schrikken ze.
Voor Pasen is het een hele week Semana Santa, wat de heilige week betekent. De donderdagavond moet je 12 kerken bezoeken, elke kerk voor een keer dat Jezus gevallen is in zijn kruisiging. De vrijdag hebben we 12 schotels klaargemaakt, elke schotel voor een apostel, en je moest van elke schotel wel iets eten. En er mocht zeker geen vlees gegeten worden, alleen maar vis voor de carnivoren in Cochabamba.
En de palmzondag, ik weet wel niet of dat in België ook zo is, ben ik voor de eerste keer naar de mis gegaan in Bolivië. Voor de mis brengen de mensen hun palmtakjes naar de pastoor en laten ze die zegenen, wat ik wel grappig vond was, dat sommigen, onder wie mijn mama, geen palmtakjes kochten, maar eerder palmtakken met een grootte van 1 meter.
Tot zover mijn religieuze ervaringen in Bolivië, en mijn ervaringen in het algemeen.

het leven zoals het is

Deze maandag gaat mijn unief dan toch eens beginnen want die wordt de hele tijd uitgesteld zoals op zijn boliviaans. Deze week was ik eigenlijk van plan om gewoon lessen te gaan volgen van andere richtingen, maar omdat ik totaal mijne weg daar ni vond, ben ik maar naar 1 echte les gegaan. 

Al een tijdje geleden hebben ze een teefjeshond naar ons huis gebracht om met onze hond, Draco, te paren. Helaas was ze de hele tijd Draco aan het bijten als hij haar wou beklimmen en er is een man moeten komen om onze hond te masturberen zodat hij zich niet zo zou doen. Een job is een job!

Mijn opa was de 6de februari jarig en we hebben dan een feest gehouden, wel helaas zonder hem omdat hij niet tegen lawaai kan. Daar hebben we dan een soort précarnaval gehouden. Bijna de hele maand februari hebben ze eigenlijk met water gespeeld in het stad. als ge in het centrum aan het wandelen waart, was de kans groot dat ze een waterballon of meerderen op u gooiden of dat ze met waterpistolen op u afkwamen. Dus wat houdt een précarnaval in het huis in. Gewoon iedereen nat maken en met schuim bespuiten en drinken. 

In Oruro, een stad in Bolivië, is naartschijnt het carnaval met het hoogste cultuurgehalte. Helaas ben ik niet mogen gaan van mijn ouders omdat het ook het carnaval met het hoogste criminaliteitsgehalte zou zijn. Het hoogste geboortecijfer in Bolivië zou naartschijnt 9 maand na carnaval zijn omdat iedereen zot drinkt en zijn bescherming vergeet of verkracht wordt. Maarja, ze overdrijven hier ook wel nogal, want mijn vriendinnen die wel naar Oruro zijn geweest, hebben daar helemaal niks van ondervonden.

Ik ben samen met de familie naar Santa Cruz getrokken, een stad waar het ongeveel altijd verschrikkelijk heet is. helaas waren wij er juist wanneer het aan het regenen was. Het bleef wel warm, maar zo een kleffe warmte dat je aan u kleren vastgezogen wordt. We hebben daar dan wat rondgepasseerd, in het zwembad gezeten, geshopt en niet zoveel meer. Na 3 dagen zijn we dan teruggekeerd, helaas door de warmte was onze auto kapotgegaan en hebben we zo´n 20uur gedaan over de reis terug naar het dierbare Cochabamba, ongeveel het dubbel wat het zou moeten zijn.

Dan was het al 14 februari, dag van de liefde, ik die dacht dat die romantische latinos er een verschrikkelijk drama zouden over maken, vergiste mij. Hoewel ik er moet bijzeggen dat ik het zelf ook vergeten was. Maar dus in België doen ze daar veel meer om, dan hier.

Ik heb hier dus ook een nichtje van 3 jaar en die hoorde mij eens praten via skype, en die probeerde mij dan na te doen. het klonk ongeveer als koewasie panku. Zo horen anderen blijkbaar het prachtige Vlaams.

Naartschijnt heeft ze al tegen haar mama gezegd, dat ze met mij mee naar België gaat gaan omdat ze toch al de taal kan.

De laatste tijd is het hier wel echt veel aan het regenen en lijkt het meer op een Belgisch herfstklimaat.

Maar door de regen is de zogezegde rivier Rocha in de stad, dat normaal gezien veel meer op een beek lijkt, nu wel een echte rivier. hoera.

de 17de februari was het dan Comadres, een dag om de vriendschap tussen vrouwen te vieren. En zogezegd als het regent die dag heeft dat dan de betekenis dat de Comadres, de meisjes/vrouwen, weners zijn. Wat ongeveer altijd is omdat het regenseizoen is.

Goed, wat moet je dan eigenlijk doen op die dag. Samen uitgaan met je vriendinnen en op elk feest betaal je een bepaald bedrag, ik bijvoorbeld heb ongeveer 10euro betaald als inkom. maar het was wel de hele dag open bar, waar natuurlijk van geprofiteerd moet worden. Omdat de vorige jaren het er naartschijnt wel over ging, was er wel veel meer controle. Als je echt zat was, pikte de politie u op. Ik heb wel een meisje gezien dat ze beademing en al aan het geven waren en enkelen die aan het vechten waren met de politie. Dus ik vraag me af hoe het de andere jaren was. De politie hier is wel niet zo slim, want ze lieten mij op een bepaald moment niet meer binnen wat ik ook zei. Maar ik ben dan 10 meter verder gestapt en over de struiken geklommen om binnen te geraken.

Ondertussen heb ik ook een restaurant gevonden met echt superlekker eten, en daar heb ik voor de eerste keer in mijn tijd hier in Bolivië scampi´s gegeten en zelfs 2 mosselen. Je mag zoveel eten als je wil en je betaalt  alleen voor je bestek, zo´n 8euro. Maar ik vind dat eigenlijk verschrikkelijk duur, ik ben dus gewoon echt gierig geworden hier. 

Vanaf de 21ste,denk ik, is dan de echte carnaval begonnen. Er wordt een band gehuurd, wel niet altijd, die in u tuin komt spelen en ondertussen speelt de familie met waterbalonnen of dansen ze. Dat heeft wel echt iets, de mensen worden hier zo gelukkiger wanneer het carnaval is. Het huis moet versierd worden en je moet suikerbolletjes eten voor geluk. Zo is dat dan 3dagen en daarna gaat iedereen terug werken of naar het school behalve de mensen van de markt. De cancha noemt dat, en ik ken daar naartschijnt maar een mini stukje van, hoewel ik daar al enkele kilometers gestapt heb.

Op de markt maken ze dan zo geluksvuurtjes met kruiden, vals geld, misschien een lamafoetus en veel meer. 

Iedereen sluit zijn kraampjes en nodigt u uit om te eten of spuit u nat.

De zaterdag van die week dan is het de carnavalsstoet. In de voormiddag moeten alle prémilitairen, dat zijn alle jongens van 18jaar die verplicht een jaar in het leger zitten, zich verkleden en dansen door heel de stad. Wel echt plezant want die mag je dan ook natmaken en je mag alles roepen wat je wilt en het enige wat zij moeten doen is dansen en lachen om de prijs te winnen. Want als hun compagnie geen prijs wint, worden ze gestraft door hun sergant en hier worden er wel echt lijfstraffen gegeven.

Wanneer alle militairen zijn langsgekomen, beginnen in de late namiddag de echte dansen met hun kostuums.

Tinku, Caporales, Diablada,... alles komt langs en komen aan u tribune dansen. Dat was echt iets dat ik nog nooit van mijn leven gezien heb en ik heb me daar rot mee geamuseerd. Ook hier was er veel strengere controle dan andere jaren. Er was zelfs een verbod op alcohol tot 100 meter van de weg waar ze dansten. Maar er werd stiekem bier verkocht achteraan de tribunes en er waren zelfs taxi´s gestacioneerd waar je bier kon gaan kopen. De politie heeft wel mijn blikje bier afgepakt.

In de avond waren we dan naar huis aan het stappen en ik had de zak met alle spullen vast. En opeens viel die, ik dacht dat ik die gewoon lomp had laten vallen, Maar bleek dat de band om te dragen doorgesneden was. Gelukkig heb ik snel gereageerd met oprapen en hebben ze het niet kunnen stelen. 

Daarna heeft het leven terug zijn gewone gangetje opgepakt en is er niet meer zoveel speciaals gebeurd.

pais de maravilla

hoi hoi hoi,
Ik geloof dat iedereen daar in het mooie België tegen nu wel al kerstmis heeft gevierd en zijn nieuwjaarskater uitgeslapen. Eigenlijk zijn er niet zoveel verschillen tussen kerstmis in Bolivië, alleen dat ik niet echt in de sfeer zat omdat het hier maar warm blijft. In de straten beginnen dan de kerstbomen te verschijnen, de palmbomen worden versierd en de pleinen veranderen in een bak licht. Maar dat heeft ook nog wel zijn charme.(want die was nog niet geboren)
Alle kerstbomen in de huizen hebben een enorme stal onderaan staan met Maria,jozef en de rest, buiten Jezus
Ze hebben hier geen glazen huis om het goede doel te steunen, maar het goede doel komt gewoon naar de stad. Tijdens de kerstperiode kwamen verschillende vrouwen,kinderen en af en toe ook de mannen naar het stad om te bedelen voor geld,eten en speelgoed voor hun kinderen.
Op kerstdag zelf wordt er verschrikkelijk veel gekookt om de dag door te krijgen want je moet wachten tot 12uur s nachts eerdat je kan eten. De eigenlijke traditie is eigenlijk dat je wacht tot exact 12uur omdat dan het kinneke Jezus is geboren, dan pas zet je Jezus in de stal, en begin je te bidden.
Ieder lid van de familie zegt dan ook een paar woordjes waarvoor hij dankbaar is geweest dit jaar en daarna zijn we naar boven gegaan om te bidden voor de jezus van de opa en de oma. Daar hebben we enkele kadotjes gekregen en dan konden we eindelijk gaan eten. Hoera!
Mijn papa was mij de hele tijd whisky aan het schenken om mij zat te krijgen,jammer dat ik niet zo dol ben op whisky.
Hetzelfde geldt eigenlijk voor nieuwjaar, er gebeurt niks tot exact 12uur. Op dat moment worden er een paar vuurwerken afgeschoten, moet je 12 druiven eten(1 voor elke maand), op een stoel gaan staan en symbolisch je geld tellen. Allemaal voor geluk natuurlijk. Daarna moet je je koffer maken met allemaal dingen die je denkt dat je in dit jaar nodig zult hebben en moet je gaan wandelen in de straten, met de klok mee, om vooruit te gaan in u leven. Hoe verder je wilt reizen in dat jaar,hoe verder je moet wandelen.
En dit allemaal moet gebeuren terwijl je een onderbroek aan hebt die ze u kado gedaan hebben. Elke kleur van onderbroek heeft een betekenis, maar de meest gebruikten zijn rood, voor veel passie en liefde, en geel,voor veel geld. Mijn nieuwjaarsfeest was nu wel niet zo spectaculair, ik ben thuis gebleven.
In de week na nieuwjaar zijn we naar chapare geweest, dat is ongeveer 3 uur van het stad. De tijs  hangt natuurlijk af hoeveel risico´s je neemt. Dat zijn hier echt zotten op de weg. En dan zegt mijn papa nog dat mijn nonkel heel rustig heeft gereden terwijl ik enkele keren voor mijn leven heb gevreesd.
Het ding is dat het toch wel een redelijk bochtige weg is, en dat ze gewoon in de bochten proberen te passeren. Er is zelfs een stukje met 7 bochten en ze zeggen dat in de 7de bocht een zwarte haan kan verschijnen en als je stopt, dat je van deze wereld verdwijnt. Ik hoop wel dat ze dat niet echt geloven.
We hebben wel een kip overreden onderweg, het was dat of het risico op te houden te bestaan.
Goed, ik had nu wel de pech om ziek te worden, juist op de dag dat we gingen vertrekken maar ik ben toch maar meegegaan. Dan zijn we aangekomen in Villa Tunari, een soort van dorpje, dan heb ik nog maar eens overgegeven van de hitte en hebben we de hele dag doorgebracht in het zwembad dat eigenlijk ook wel best warm was. De volgende dag was ik wel al stukken beter en konden we op weg naar de jungle.
We zijn een park binnengegaan waar dan wel een duidelijk afgebakend pad is waar je niet van mag afwijken omdat dat wel eens gevaarlijk zou kunnen zijn.
Het is wel echt nen verschrikkelijke klim en uitputtend dat dat is! In het midden ongeveer van onze weg zijn we dan eerst een beer tegengekomen. die zat wel vast aan een boom en werd begeleid door 3 vreemdelingen.
Chapare zit echt vol met buitenlanders die naar daar komen om apen te temmen en ze aan te leren om de bezoekers te bestelen. Maar de apen dat wij gezien hebben,hebben ons helemaal niet willen bestelen.
Er was wel zo een aap die direct op de schouders van mijn papa klom. Echt superlief, je kunt die dan aaien en je ziet ze echt zoals in tarzan van boom tot boom springen. Of ze duwen u zo half aan de kant om te kunnen passeren, wel grappig.
Daarna zijn we superlekkere vis gaan eten, die daar echt vers gevist worden in de rivieren, en zijn we nog even in een meer gaan zwemmen om af te koelen om daarna weer naar huis te gaan. Helaas, maar we gaan binnenkort terugkeren, zegt mijn familie, omdat ik nog niet eens de helft heb gezien.
Mijn vakantie begint ook al in te korten en binnenkort zal ik ook eens meemaken hoe het is om naar de unief te gaan, spannend!